Blog vanuit Cambodia

Deze blog is wel wat snel op de vorige maar dat komt omdat ik de vorige een week af had en niet kon plaatsten en het nu al weer een week en een land verder ben!

Samen met Susanne heb ik in Luang Prabang een heerlijke tijd gehad. Rondwandelen en tempels bezoeken, het royal palace bezocht, lekkere koffiegedronken, ochtend en avondmarkten (met heerlijke buffetten)  over struinen, sunset vanaf de tempel op de heuvel gezien  en leuke avonden in de Utopia gevolgd door de midnight bowling. In Laos is het zo dat alles tussen 11 en 12 sluit, dan is er in elke stad toch nog wel een ding wat open in en daar gaat dus iedereen heen. In Luang Prabang is dat dus de bowlingbaan (niet meer dan een grote met tl-lampen verlichtte hal met bowlingbanen). Als de club sluit, staan alle tuktuks dus al te wachten, zeer goedkoop brengen ze je weg, terug is uiteraard wel wat duurder.. Na vier nachten in Luang Prabang was het voor ons beide genoeg. (Het reisprogramma van BNN is ook in Laos geweest, veel van wat ik gedaan heb is in het voorjaar in de uitzending te zien.)  Susanne besloot ook mee te gaan naar het zuiden, dus samen zijn de na nog een ochtend bij het zwembad te hebben gelegen, in de middag met de bus naar Vang Vieng gegaan.

Vang Vieng is een dorpje dat eigenlijk niet veel toeristen had, totdat er iemand in 2009 op het idee kwam om backpackers in een tube op de Mekong te laten varen van kroeg naar kroeg. Dit is in een aantal jaar zo uit de hand gelopen (20 doden door de drank en drugs in combo met de stroming) dat er vanaf 2011 nog maar vier kroegen per dag open zijn waardoor het wat veiliger is. Nu hoorde we de laatste ochtend in Luang Prabang dat er de dag ervoor een 19-jarige jongen was overleden… Onder de backpackers gaan er wel meer verhalen over backpackers die niet meer thuis zijn gekomen, maar het tuben, nu het eigenlijk al vergane glorie is trok me toch al niet zo, dus nu dacht ik al helemaal ik heb wel wat beters te doen gezien ik niet heel lang heb om nog door Laos en Cambodia te trekken. Later heb ik gehoord dat het tuben in Vang Vieng nu voor een jaar is afgeschaft.

In Vang Vieng hebben Susanne en ik met nog vier Nederlandse jongens een dag op de fiets de omgeving verkend. De route ging niet helemaal goed en we moesten de fietsen over hekken tillen, door rijstvelden lopen en de wegen die we hadden waren ook erg hobbelig. De bereikte grot met klein meer en het stroompje in de rivier waren na 4 uur fietsen in de zon dan ook erg welkom (ook al was het niet de Bleu Lagoon waar we eigenlijk heen wilden). Ook in Vang Vieng wordt er veel gefeest, nadat de Sakura dicht gaat, wordt er hier omgeroepen welke club die nacht open is en gaat iedereen daar heen. Met het stappen zijn er hier ook heel veel ladyboys, lachgasballonnen en uitbundig dansende Koreanen, heel grappig om te zien allemaal.

Na twee nachten in Vang Vieng te hebben geslapen in een hostel wat net open was (maar nog niet af, maar ter promotie gratis handdoeken, gratis ontbijt en gratis whisky gaf) ben ik met twee geneeskunde studenten uit Utrecht door gegaan naar Vientiane om daar de nacht bus naar 4000 Islands te nemen. Ik heb dus afscheid genomen van Susanne, mijn ‘share-share buddy’ (omdat we zo fijn al ons eten konden delen en zo nog meer konden proeven).

De nachtbus was vrij pittig, slechtere plekken dan wij hadden had je niet kunnen hebben in deze dubbeldekker-sleeperbus. Onderin, Achterin, het onderste bed! Zo laag dat ik niet eens in bed kon zitten en het geluid van de motor continu erbij en de stof van de gordijnen en door de airco blazer dingen.. Maar we hebben het gehaald tot Pakse en daar zijn we met een volgende bus en boot naar Don Det gegaan. Een klein eilandje, waar alles met de fiets gebeurd en het heel langzaam gaat allemaal. Met de fiets een beetje op ontdekking gegaan, de zon zien zakken in de Mekong en ’s avonds gekaart in de kroeg.  De eerste nacht aan de sunrise kant van het eiland in een hutje aan het water, helaas nog te moe van de busreis om om 5u op te staan en te kijken.. De volgende dag weer op de fiets nu naar Don Khon, de waterval bezocht en Irrawaddy dolfijnen gespot vanuit een klein vissersbootje.

We hadden voor die nacht een hostel aan de kant van de sundown geboekt, deze hadden we helaas al gemist. Maar we moesten nog wel met onze backpack van de sunset kant naar de sunrise kant, in het donker op de fiets met de backpacks door de rijstvelden dus! Wellicht niet heel slim, maar wel grappig en het is allemaal goed gegaan. De dag erna zijn we met de bus naar de grens van Cambodja gegaan.

De grote scam kon beginnen! Eerst 2 dollar voor de stempel om Laos uit te gaan, dan 1 dollar om je temperatuur te laten meten, vervolgens was ik nog 2 dollar kwijt om mijn van tevoren geregelde visa te laten stempelen!

Gelukkig heb ik in de maand die ik nu aan het reizen ben al heel wat geduld leren hebben, want op de bus van de grens naar Siem Reap moesten we ook weer 2 uur wachten, tussendoor ook nog een uur en om half 8 ’s avonds kwamen we dan eindelijk bij het hostel in Siem Reap aan.

Vanmorgen om 5 uur werden we opgehaald door de tuktuk om naar de sunrise in de Ankor Wat te gaan kijken. Vroeg maar zeker waard! Ook ondanks de hordes toeristen waarmee je staat te kijken.

Daarna hebben we nog 4 andere mooie, grote, door bomen overgroeide en hoge tempels bekekenen en beklommen. De temperatuur steeg heel snel en het was echt te warm om het nog leuk te vinden om nog meer tempels te bekijken. Dus terug in het hostel lekker een verkoelende douche, deze blog schrijven en de Lonely Planet maar eens doorspitten om te kijken wat ik in Cambodia nog wil zien voor ik naar Vietnam ga!

Vanavond gaan we de pubstreet van Siem Reap maar eens verkennen, het hengsel van mijn tasje is al flink korter zodat die op mijn buik hangt ipv op mn heup, want Cambodia staat bekent om de vele zakkenrollers en scams die hier gaande zijn.

15 december moet ik in Vietnam zijn, ik heb nu whatsapp contact met mijn ‘buddy’ die in Vietnam studeert en actief is bij de studenten organisatie waar mijn project loopt, AEISEC. Het lukt me nog niet heel erg om nu tijdens het reizen veel met het project bezig te zijn, maar dat komt vast wel als ik in HCMC aankom en nog 5 dagen heb om mij te oriënteren voor het project de 20ste start.

De jongens waar ik nu mee samen reis hebben een coschap in Ho Chi Minh City gedaan, dus dat is handig voor tips wat ik in HCMC en daarna kan doen!

Lik, Aya