Alles over mijn project en tripjes vanuit Saigon!

Ondertussen zit mijn tijd in Ho Chi Minh City er alweer bijna op! Maandag 25 januari is het plan om weer te gaan reizen, ik wil in een paar weken naar het Noorden van Vietnam reizen. Maar ik zal jullie eerst proberen bij te praten over de afgelopen weken in Saigon!

Oké er is dus te veel te vertellen, maar wil jullie ook niets achterhouden, dus met kopjes kun je zelf kiezen wat je wil lezen van de ruim vier A4’tjes die ik getypt heb! XD

Of kies ervoor om door de 20 nieuwe fotocollages te gaan, kun je lekker plaatjes kijken als je geen zin hebt om alles te lezen! ;)

1.       De workshops.

Nadat we 2 dagen met oud en nieuw in Mui Ne zijn geweest (heerlijk chillen, scooter gehuurd, zandverstuivingen bezocht, NYE party en op het strand en bij het zwembad liggen) hebben we heel veel werk verricht. We hebben workshops over seksueel geweld gegeven aan studentenclubs.

De workshops bestaan uit het voorstellen van onszelf, een AIESEC dansje en een icebreaker game. Dan gaan we uitleggen wat ‘consent’ (instemming) is en waarom het belangrijk is altijd instemming te hebben voor je seks met iemand hebt, hoe je dit kunt vragen of geven. Daarna hebben we het over de verschillende vormen van seksueel geweld (ongewilde seksuele aandacht (harrasment), ongewilde seksuele aanraking (aanranding) en ongewilde penetratie), we bespreken de gevolgen hiervan psychisch en fysiek. Daarna is het tijd om te oefenen om voor jezelf op te komen, je grenzen aan te geven of andere te helpen. We leren ze met een simpele oefening hoe je krachtig en duidelijk “No” kunt zeggen, en we hebben discussies over situaties. Na de eerste workshops hebben we de laatste oefening veranderd van vragen bij een scenario als: Wat zou jij doen? Wat wil je dat de mensen in de situatie doen? Vervangen door het uitbeelden van de scenario’s. Ook geven we de studenten een aantal notitieblaadjes om anoniem vragen te stellen die we op het einde beantwoorden. Hier komen de meeste uiteenlopende vragen uit als ‘hoe bescherm ik mij tegen een aanrander als ik geen karate kan’.

De studenten in de workshops zijn vaak van een bepaalde club, een creatieve club of een club om Engels mee te oefenen. De leeftijd is tussen de 18 en 22 jaar, maar zo komen ze niet over, eerder 15. Ook hun kennis over seksualiteit  is niet echt wat het zou moeten zijn op deze leeftijd. Seksuele voorlichting krijgen ze niet, niet op de basis of middelbare school of van ouders. De middelbare scholen weten ze alleen bang te maken voor AIDS/HIV en te benadrukken dat ze een condoom moeten gebruiken (alleen dat, niet hoe). Zelfs de anatomie lessen over de voortplantingsorganen hebben ze niet bij biologie lijkt het wel. De cultuur in Vietnam is nog erg dat de meisjes maagd moeten blijven tot het huwelijk. Op de middelbare school hebben ze wel verkering, na een paar maanden houden ze elkaars hand vast en in bioscopen wordt er gekust (want thuis mogen ze niet alleen in een kamer zijn) en in het openbaar mag dat ook niet.

Tijdens de workshops zijn de studenten in het begin natuurlijk wat verlegen, zeker als ze niet wisten dat wij komen en over dit onderwerp gaan praten. Maar met discussies komen de meeste wel los en kunnen we ze echt laten nadenken over stellingen als ‘iemand in een sexy jurkje heeft zelf schuld aan seksueel geweld’ of ‘Kan een man zijn vrouw misbruiken?’. De feedbackformulieren zijn altijd positief, sommige hebben wat moeite met het Engels (ondanks de woordenlijst) en opmerkingen zijn meestal dat ze meer spelletjes of filmpjes willen.

2.       Het kamp.

Afgelopen week hebben we ook hard gewerkt aan het tweedaagse kamp. Hierin hebben we een groep van 25 studenten in twee dagen voorgelicht over de seksuele anatomie (de penis gaat namelijk niet in de urinebuis tijdens vaginale seks), over verschillende soa’s, hoe je een condoom om een komkommer doet, hoe je een actieve omstander wordt als je seksuele intimidatie ziet en dergelijke. Dag 1 van het kamp was het aan Emily en mij om wat basale seksuele voorlichting te geven ‘Wat te verwachten van je eerste keer’, info, feiten en mythes, en spelletjes (als kaartjes met woorden als masturbatie/pijpen/ongesteldheid en kaartjes met uitleg van de woorden die dan gematched moesten worden). Ook hier hebben we de anonieme vragen gedaan, een aantal voorbeelden: ‘hoe vaak moet je seks hebben’, ‘hoe hebben homo’s seks’ tot ‘wat zijn de nadelen van masturbatie’.

In de middag nam de aiesec commissie over en werden wij deelnemers in de groepjes van de ‘Amazing Race’. Met hints en raadsels kom je erachter waar je heen moet, op locatie krijg je een opdracht en bij correcte uitvoer weer een nieuw raadsel voor de volgende locatie. De Vietnamezen vinden het erg leuk, het is ook een spelshow op tv, ik begreep maar weinig van hoe het werkte. In de avond moesten we met de interns weer bij elkaar komen om de volgende dag voor te breiden. Met nogal wat feedback en things to do voor de volgende dag zijn we om elf uur naar huis gegaan. De volgende dag was lang, kamp van negen tot negen! Gelukkig waren de andere aan de beurt om hun deel te presenteren/voor te lichten. We begonnen met soa’s en persoonlijke hygiëne. Daarna was het tijd voor debat met stellingen over bijvoorbeeld seks voor het huwelijk en abortus. Het laatste deel van onze voorlichting was het bewust maken om een actieve omstander te worden. Op te staan en wat te zeggen als je aanranding ziet gebeuren en brainstormen over wat de overheid/ouders/scholen/ed kunnen doen om seksuele intimidatie te stoppen. Na het avond eten was het de aiesec commissie van ons project die weer over nam voor het afsluitende deel. Met die groepjes van de amazing race was er vandaag tijdens de pauzes hard geoefend voor een optreden. Dit komt erop neer dat ze een nummer kiezen, op youtube een dansje zoeken dat ze kunnen leren en dan dat oefenen en doen. Niets geen creativiteit ofzo. Zo deed elke intern met zn groepje mee met een dansje, mijn groepje deed een dansje op ‘shake it off’. Ook waren er in de avond voor iedereen envelopjes opgehangen, waarin we briefjes voor elkaar deden. Erg lastig, want ik wist al die moeilijke namen natuurlijk niet meer, dus ik heb maar universele briefjes gemaakt. De projectleider Candy (ook mijn buddy) gaf nog een speech en daarna kregen de deelnemers een certificaat. En op het eind natuurlijk een groepsfoto en daarna selfie time! Dan komen alle selfiesticks tevoorschijn en wordt er op los geschoten, zoveel mogelijk interns, gekke bekken, of het scherp is maakt niet uit, alles komt op facebook.

3.       Filmpjes

We gebruiken met onze voorlichting ook een aantal filmpjes. Hierbij de YouTube links van een paar filmpjes, dat geeft misschien iets meer indruk wat we allemaal doen in onze voorlichting.

-          Cup of tea? Consent. https://www.youtube.com/watch?v=oQbei5JGiT8

-          Harrasment in NYC https://www.youtube.com/watch?v=b1XGPvbWn0A

-          Bystanders https://www.youtube.com/watch?v=yT9xtrLLPFc

-          Voorbeeld van een AIESEC dansje https://www.youtube.com/watch?v=NMfMxqWX85k (alle aiesec landen/steden/commissies hebben een eigen dansje dat ze op meetings doen om het ijs te breken)­­­­­­

4.       De Vietnamese Aiesec commissie.

De zondag na het kamp hadden we gelijk weer een workshop, helaas leek het erop dat de commissie na het kamp even geen zin meer had want het was zeer slecht voorbereid, nog erger dan voorheen. Geen projector te bekennen, zelf allemaal veel te laat, niet weten hoeveel mensen er moeten komen enzo. Tijdens het kamp hebben we ze eigenlijk ook nauwelijks gezien, ze waren vooral zelf bezig met de poster maken met een samenvatting van de afgelopen jaren S.E.P. project dan met dit jaar zelf. De commissie bestaat uit zeker 8 mensen denk ik, al ken ik er maar 3 bij naam omdat zij weleens bij onze inhoudelijke meetings aanwezig zijn en de sheets controleren (voornamelijk op de moeilijkheid in Engels en niet zozeer de inhoud). Bij de eerste bijeenkomst moesten we persoonlijke doelen opschrijven, tot op heden hebben we nul feedback op ook maar iets gehad. De on-georganiseerdheid die er in de commissie is, is voor een groot deel de cultuur. Op universiteiten kan je op maandag zomaar een bericht krijgen een tentamen van dinsdag naar woensdag wordt verplaatst. Het duurt weken voor een club bevestigt dat we mogen komen, waardoor wij het vaak maar een dag van tevoren weten. Deels is het natuurlijk een uitdaging om hiermee om te gaan, want elke keer als wij wat anders plannen moeten we dus een slag om de arm houden. Best gek eigenlijk, tijdens het reizen was ik juist heel geduldig met dingen maar nu het wat professioneler zou moeten zijn is het soms frustrerend. Maar uiteindelijk doen we gewoon weer ons best bij elke workshop om zoveel mogelijk studenten sterker in hun schoenen te laten tegen seksueel geweld.

5.       Wat vind ik ervan?

Is het leuk om workshops te geven? Ja ik denk dat ik het wel leuk vind, al is het soms wat lastig om in te schatten of de 20 studenten die je aankijken de boodschap snappen in het Engels en een onderwerp waar ze verder niet veel of nooit iets over hebben gehad. Maar de positieve feedback dat ze zich zelfverzekerd voelen om iemand te stoppen die ze aanrandt is erg bemoedigend. Maar dan komt de kritische wetenschappelijke kant kijken, en weet ik dat feedback direct na de workshop niet geheel betrouwbaar is. Maar helaas hebben wij de mogelijkheden niet om een grootschalig onderzoek te doen naar ervaringen of meerdere feedback metingen bij de deelnemers af te nemen. Daarnaast vind ik het stiekem leuker om de inhoud te maken dan de workshop zelf te geven, maar dat wist ik al van mezelf.

Is het lastig om over zo’n gevoelig onderwerp te praten? Nee, dat ligt denk ik aan jezelf. Ik vind het niet zo moeilijk. De studenten zijn oud genoeg om na een minuutje giechelen over de anatomie plaatjes van de vulva en penis, serieus over het onderwerp te praten. En wanneer wij het zelf serieus nemen dan nemen de deelnemers dat ook wel. En het is niet dat we over persoonlijke ervaringen praten natuurlijk, het is de algemene seksuele voorlichting, seksueel misbruik en een mini-training voor jezelf en je omgeving opkomen.

Leer ik wat? Lastig, ik heb niet het idee dat ik echt veel nieuwe kennis opdoe behalve de Vietnamese cultuur leren kennen. Maar dat is niet zo gek, want alleen Emily en ik zijn afgestudeerd in een sociale studie, één andere intern is 2e jaars psychologie student en de rest van de interns en commissie doet totaal andere studies. Dus qua vakkennis leer niet veel nieuws, maar ik oefen natuurlijk wel mijn presentatie vaardigheden, samenwerken en trainingen maken. Ik leer vast nog heel veel meer maar dat gaat niet zo bewust.

Mijn buddy Candy (ook mijn projectleider) stuurde me een heel lief berichtje, dat ze blij met mij is in het project en dat ze ook veel van mij leert. Ook zei ze dat ze dat ik meer zou kunnen lachen dat ze me dit niet altijd ziet doen, dit zette me wel aan het denken want de eerste periode bij het reizen, kreeg ik alleen maar te horen dat ik altijd lach en verloor ik alle (drank)spellen waarbij je niet mag lachen… blijkbaar kan ik toch niet helemaal gelukkig zijn in een grote stad, werkend aan een project. Ik weet niet zo heel goed waarom niet… Maar het is iets om over na te denken!

6.       Culture Night

En dan was er nog culture night! Een activiteit voor/van alle interns voor elkaar en alle Vietnamese studenten. Elk land kreeg een booth waarin ze met items, eten, plaatjes en dergelijke hun land mochten presenteren. Omdat ik de dag zelf en de dagen ervoor alleen maar aan het werk was heb ik niet veel voorbereid, maar dat was in goede handen van een van de andere Nederlandse meiden. Ze had een mooie presentatie over Nederland. Ik vond nog wat tijd om pepernoten te bakken en we hadden ook stroopwafels en pannenkoeken. Elk land deed ook een traditionele dans, ja dan sta je als Nederland met je bek vol tanden.. Net zoals de klederdracht.. Naast alle prachtige Chineese, Indische en Thaise jurken had Lisanne een soort van heel kort Hollands jurkje (of misschien meer Oktoberfest ..). Als dans deden we maar het Nationale AIESEC dansje, jawel we stonden dus op het podium ‘Ik heb een toeter op mijn waterscooter’ te doen, gevolgd door een polonaise met zo’n 200 Vietnamese door de hele zaal. Het was bijzonder te zien hoe trots iedereen is op zijn land/cultuur. Ik heb echt al moeite als iemand vraagt wat onze cultuur is, ik vind Nederland een heel fijn land om in te leven maar ik weet niet of ik me nou trots voel ofzo.

7.       Vakantie!

Naast de dagtripjes op de dagen dat we een ochtend, middag of avond vrij zijn die we vullen met massages, dierentuin, skybars of zwembaden. Hebben we soms ook meerdere dagen vrij dus tijd om de stad te verlaten. Vorige week zat ik dus weer met mijn voetjes in het strandzand voor onze minivakantie. Emily en ik na een week hard werken naar Phu Quoc gevlogen. Het was hier heerlijk, mooie stranden, prima hostel, lekker vers seafood in de avond en gezellige biertjes op het strand. Met een gehuurde scooter hebben we het hele zuidelijke deel van het eiland bezocht, stranden, eilandjes en een museum/gevangenis over de oorlog. We hebben van zonsondergangen en een zonsopgang genoten en heerlijk uitgerust.

8.       Food

Na terugkomst, bleek de workshop voor de volgende dag te zijn afgelast. Deze dag heb ik met Trinh in de keuken doorgebracht. Ik heb haar geleerd muffins en koekjes te bakken. Deze zouden we de volgende dag mee nemen naar het afscheidsfeest van haar oom en tante, maar we zijn ze dus vergeten. Haar oom en tante zijn nu inmiddels naar de USA vertrokken. Dat weekend weer zaterdag en zondag mee uit eten geweest, zondag met zo’n 50 man familie en vrienden in een zaal, karaoke tijdens het vele en lekkere eten en bier voor alle mannen en mij (het is nog steeds heel leuk om elke keer met mij te komen proosten). Ik heb ondertussen echt zo veel nieuwe dingen gegeten, veel bijzondere dingen ook. Ik probeer eigenlijk alles wat er op tafel komt, vraag daarna wat het is maar het meeste heeft zoveel kruiden of saus dat alles wel lekker is. Ik zal wat rare dingen opnoemen die hier gegeten worden, en ik dus heb geprobeerd: Darm en maag van een varken, kippen poten (de klauw zeg maar), de tong van een eend, het kraakbeen van een struisvogel in ei en meel en dan gefrituurd, en geit. Ook wen ik er steeds meer aan om ‘s morgens noodles of rijst te eten. Misschien lukt het nog een filmpje met alle foodpic's achterelkaar te uploaden, check de video's! 

9.       Nog een tripje naar de Mekong Delta.

Deze week hadden we nog twee dagen vrij weten te regelen. Hierin ben ik met Emily en Trinh (die ook vrij heeft omdat haar docent naar zijn hometown was) de Mekong Delta in gegaan (het gebied ten zuiden van Saigon, waar de Mekong rivier uitmondt in heel veel riviertjes en veel eilanden) waar alles over water gebeurt. Ik was hier al geweest voor ik in HCMC aankwam, maar dit was een grote stad en de drijvende ochtend markt viel me hier tegen, dus poging 2. Met de bus naar Vinh Long, daar de ferry naar het eiland van ons homestay-hotel. Hier konden we fietsen gebruiken dus daarmee het eiland verkend en de zonsondergang in de Mekong rivier bekeken. Ik had het geweldige idee dat het heel tof zou zijn om de volgende dag naar de floting market te gaan (dit doet iedere toerist) maar ik wou daarna door naar de volgende stad met dezelfde boot. Dit bleek erg lastig, maar uiteindelijk kon het wel, erg duur maar we wilden het toch proberen. Om 5 uur naar de floting market omdat alle andere toeristen om 6u gaan, en we hier voor wouden blijven. Dit lukte en was erg leuk! Daarna nog geen 5 min op weg in de 3u durende tocht naar Ben Tre, stopte de motor van de boot ermee!! Helaas kon deze niet gemaakt worden, en na flink op ons strepen te staan kregen we het grootste deel van ons geld terug. Met de bus zijn we alsnog naar Ben Tre gegaan. Hier hebben we met een boot een kokossnoepjes fabriek bezocht, door de smalle riviertjes tussen de eilanden door, waar we nog bijna van boort vielen door een omgevallen palmboom. Nu heb ik wel het gevoel dat ik de Mekong gezien heb!

10.   Wat nu verder

Nu ben ik weer terug in HCMC, nog 2 workshops deze week en dan ga ik deze stad verlaten! Nog een maand solo reizen en dan komen zeer waarschijnlijk mijn moeder en broer naar Azië. Supertof!! Nog even beslissen welk land we samen gaan bezoeken. Ik denk dat de kans dat ik mijn reis daarna nog verder ga verlengen erg groot is en dat ik dus nog een land ga bezoeken nadat zij weer terugvliegen naar Nederland.

Hopelijk zijn jullie nu weer bij met mijn belevenissen hier in Vietnam! J En hopelijk niet te verveelt met mijn lange verhaal, ik krijg het gewoon niet voor elkaar om kort en bondig te zijn of te kiezen wat ik niet wil delen met jullie.. sorry!  En bedankt voor alle leuke reacties elke keer, geniet ik echt van!  

 Liefs, Aya!