Ho Chi Minh City

2 maanden geleden vloog ik naar Bangkok! Inmiddels ben ik in fase 2 van mijn trip en nu 2 weken in Ho Chi Minh City.

Door mijn buddy Candy, waarmee ik al wat app contact had gehad, werd ik opgehaald bij de bus stop en op de scooter naar mijn gastgezin gebracht. Het gezin bestaat uit vader, moeder, beide die nauwelijks Engels spreken, Trinh hun dochter van 22 waar ik dus veel mee optrek, zij spreekt goed Engels, haar broer van 16 die ook wel Engels kan en deze maand wonen ook haar oom en tante in huis voor ze in Januari naar USA verhuizen, kunnen ook nauwelijks Engels. Ook hebben ze twee honden, die echt nergens naar luisteren en geen enkel commando kennen of ooit worden uitgelaten, heel vreemd. Ik ben heel blij met mijn gastgezin. Het is een welvarend gezin, hebben een groot huis van vier verdiepingen, ben aardig vrij om te gaan en staan waar ik wil, wordt meegevraagd voor familie etentjes, ze koken lekker en ik kan het goed vinden met Trinh. Met haar trek ik dus ook veel op, ze is heel aardig en open naar me. Zoals zo veel meisjes hier zijn ze erg verlegen, maar met z’n tweeën kunnen we uren kletsen over van alles, maar ook gewoon chill een film kijken. Ik heb de eerste dag hier maar wel besloten om zelf wat muesli en yoghurt te kopen voor mijn ontbijt, want elke ochtend rijst of noodle soep zag ik niet zitten. Daarnaast wordt er geen ontbijt gemaakt, dus als je vroeg op moet haal je zelf ontbijt ergens in een van de vele opties op straat of in de restaurants. ’s Avonds eet ik vaak met Trinh als ik niet met de andere studenten eet. Afgelopen weekend is de familie op een korte vakantie gegaan en was ik alleen in huis voor 4 dagen, wel wat raar, maar ik vond het wel lekker om weer even geen rekening te hoeven houden met andere niet zachtjes naar bed te hoeven gaan of op te staan. In de afgelopen twee maanden heb ik namelijk welgeteld 2 nachten een privékamer gehad.

De eerste 5 dagen had ik de tijd om de stad te verkennen. Alle toeristische dingen zoals het Independence Palace, Post Office, War museum, Fine Art Museum en de Notre Dame Church netjes bezocht. Me verbaast over het aantal brommers op straat, dit is echt niet normaal! Trinh laat me zelfs af en toe rijden in de avond als het wat rustiger is. De truc (in heel Azië) is om gewoon alleen op het verkeer voor je te letten, als iedereen dat doet gebeuren er ook geen ongelukken, heel simpel. Oversteken is dan wel elke keer weer een uitdaging, een gaatje vinden voor het begin en dan moet je gewoon heel voorspelbaar in het zelfde tempo blijven lopen tot je de overkant bereikt. En als je het niet vertrouwd dan houd je je had op met een stop gebaar en loop je gewoon door. Ik heb nog maar 2 ongelukken gezien en die waren niet ernstig dus blijkbaar werkt het. Daarnaast is het de eerste week heel bewolkt geweest en heb ik sinds eerste kerstdag pas weer de warmte van de zon op mijn huid gevoelt. De Vietnamese vrouwen bedekken zich gedurende de dag volledig zodra ze naar buiten gaan, ze willen niet bruin worden. Trui, handschoenen, mondmasker en overrok zijn dus noodzakelijk zodra ze op de scooter gaan. Verder is HCMC echt een hele grote stad, zijn er overal mensen, overal coffee tentjes en kun je overal op straat shakes, iced coffee of Bahn Mhi krijgen (Vietnamese belegde broodjes).

In totaal zijn er zo’n 25 studenten, waarvan er 6 in mijn projectgroep zitten. Samen hebben we wat activiteiten ondernomen, vanuit de organisatie (Aiesec HCMC) lukt het niet om dingen op te zetten waarbij iedereen aanwezig is dus we doen het lekker zelf in kleinere groepjes. Zo zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest. Hier verstopten en woonden hele dorpen tijdens de oorlog. Er is ook een 100m lange tunnel waar wij in konden, deze was echter 3x zo groot gemaakt zodat westerlingen erin passen. Des al niet te min was het bizar om er doorheen te kruipen. Of gaan we naar het zwembad, eten of de stad bekijken. Maar veel doe ik met Emily samen, soms lijkt het alsof de rest van de groep hier meer op vakantie is en wij zijn beide hier wat meer voor het project zelf, ook zijn we wel wat ouder dan de gemiddelde leeftijd van 21.

De totale groep intens (vanuit de hele wereld van Australië, India, Libanon, Polen, Hong Kong tot USA en nog twee Nederlandse meiden) is verdeeld over drie projecten. Een groep geeft Engelse les, zij zijn al druk bezig en hebben bijna elke dag lessen. Een groep geeft les over ASEAN, dit is wat minder gestructureerd en me niet helemaal duidelijk. En onze groep, wij zijn nu een week bezig en hebben pas de 3e onze eerste workshop. De indruk die iedereen had voor het project was dat het ging om seksuele voorlichting en preventie van HIV/aids. Net voor vertrek werd duidelijk dat het thema dit jaar Seksueel misbruik zou zijn. Echter na de eerste oriëntatie meeting bleek het meer over seksuele intimidatie te gaan, wat hier een groot probleem blijkt in de overvolle bussen en op straat. Echter leek de info die we kregen voor de eerste inhoudelijke bijeenkomst weer over stalken te gaan. Gelukkig hebben we een heerlijke eigenwijze en gedreven groep en hebben we het heft zelf in handen genomen om de inhoud te bepalen. We gaan workshops geven met uitleg over seksueel misbruik, instemming, seksuele intimidatie en oefeningen om voor jezelf te leren opkomen. Langzaamaan en met veel doorvragen bij de Vietnamese commissie van ons project wordt ons duidelijk dat er echt nauwelijks tot geen seksuele voorlichting is op de scholen, er geen instelling zijn waar je hulp kunt krijgen als je vragen hebt of seksueel geïntimideerd of misbruikt bent. Bijna allemaal hebben ze weleens wat meegemaakt of gezien, maar niemand durft iets te doen of maakt er melding van. Zelfs hun ouders wordt het vaak niet verteld, soms delen ze het met vrienden. Als we doorvragen wat er dan gebeurt, blijkt het te gaan om het naroepen op straat, achtervolgd worden op de scooter, iemand die in de bus naast je komt staan en je aanraakt worden dan genoemd. Het is moeilijk te geloven dat er in een grote stad als HCMC hiervoor niets is. Er blijkt in Hanoi wel een organisatie actief te zijn. Ze waren alleen nog niet op het idee gekomen om daar contact mee te leggen, dus we hebben aangedrongen dat ze dit moeten doen willen ze dit probleem ook hier echt groter aanpakken dan de 6 weken dat wij er zijn. Daarnaast is het lastig dat we de meeste groepen van de workshop eenmalig 2 a 3 uur zien. Een blijvende impact en zeker zelfvertrouwen om voor jezelf op te komen is dus lastig te bewerkstelligen. Maar we zijn gedreven en willen allemaal zoveel mogelijk bereiken bij de studenten die we zien. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan bij de workshops, we zullen helaas alleen universitaire studenten zien. Maar gezien deze ook nog niet veel weten over seksualiteit en hopelijk wel wat beter Engels kunnen, is dit denk ik wel een goede start. Al is het natuurlijk beter die op middelbare scholen te doen en de algemene seksuele voorlichting ook beschikbaar te maken. Naast de workshops gaan we als het goed gaat ook een tweedaags event hebben met zo’n 40 studenten, hierin willen we ook wat meer aandacht geven aan seksuele voorlichting. De commissie van het project is bezig met het opzetten van een blijvende non profit organisatie over seksuele voorlichting en misbruik, echt super goed! Het heel tof dat wij hen kunnen helpen met het opstarten hiervan.

Natuurlijk was het ook hier kerst afgelopen week! De hele week al worden er in alle winkels, malls en coffeeshops alleen maar kerstliedjes gedraaid, staan er Aziatische kerstmannen voor de winkels en zijn alle grote hotels versierd met kerstbomen en slingers. Omdat ze toch niet echt van de kerst zijn, had onze projectleider de fout gemaakt en ons 24 december vrijgegeven ipv 25. Dit konden we gelukkig omdraaien. De 24ste overdag nog aan het project gewerkt, ’s avonds ben ik met mijn gast gezin weer uit eten geweest (dit doen ze tot nu toe ook elk weekend, heel leuk en lekker, ze bestellen echt heel, heel veel eten, ook vinden de oom en vader het leuk dat ik bier drink en er wordt dan ook voor elke slok die je neemt geproost), daarna met Trinh en een aantal andere interns naar een karaoke bar gegaan! Super grappig, veel oude liedjes en veel kerst liedjes gedaan, de tekst in beeld klopt vaak niet en de muziek is al helemaal anders maar toch een highscore van 98 gehaald met de Backstreetboys! Daarna nog naar de toeristen partystraat, Vien Bui, voor een feestje. Volgende dag met Emily een pedicure gehad en zijn we naar de Kerstmis in de kerk gegaan. Het weekend ook nog een poolparty bezocht, erg chill.

Morgen ga ik met Emily en misschien nog andere interns naar Mui Ne, 2 nachten in een hostel, om daar oud en nieuw te vieren en op het strand te chillen!

In januari hebben we wat dagen vrij achter elkaar, het plan is dan naar Phu Quoc te vliegen om een paar dagen op het eiland te chillen.  Ook hoop ik nog een homestay in de Mekong Delta ergens in te plannen.

Het project is een week eerder klaar dan gepland, geen idee waarom, maar 24 januari is mijn laatste verplichte dag in Saigon, daarna zal ik dan weer gaan reizen naar het noorden van Vietnam, ik denk dat ik hier lekker 5 weken de tijd voor neem en dan wel weer verder zie hoe en wat!

Lebbers!

Aya