Einde van het eerste deel.

De laatste 2 weken van mijn eerste deel van mijn reis, het backpacken part 1, alweer! Momenteel ben ik in Vietnam en morgen ga ik naar mijn hostfamily in Ho Chi Minh City.

Sorry lang verhaal, maar ook veel foto’s (en hopelijk wat filmpjes) ;)

Na een leuke nacht in de Pubstreet van Siem Reap, met een band bestaande uit Aziatische mannen met lang haar, dikke plateauzolen en blote basten en een zangeres die ook haar best deed er stoer uit te zien, maar die echt heel vet speelde, en weinig slaap ging ik weer alleen verder. De bus bracht me naar Battambang. Eigenlijk had ik deze reis met de boot moeten doen omdat dat echt heel mooi moet zijn, maar omdat ik een laatste avond op de pubstreet met de geneeskunde studenten uit Utrecht ook leuk vond moest ik toch maar kiezen. 

In Battambang ben ik die avond naar een circusvoorstelling gegaan. Hier krijgen kansarme kinderen de kans zich op gebied van art (muziek, dans, acrobatiek, tekenen) te ontwikkelen. De voorstelling was erg leuk, ze deden erg hun best en een aantal van de jongeren had echt talent. Bij de voorstelling kwam ik drie Nederlanders tegen die ik op Don Det ook had ontmoet. Na de voorstelling hebben we samen gegeten en de dag erop mocht ik bij hen aansluiten omdat zij al een tuktuk voor die dag hadden geregeld. 

Zo snel gaat dat dus, ik voelde me misschien een middagje wat alleen nadat  ik 2 weken met andere gereisd had en weer even aan het idee moest wennen alleen alles te moeten bedenken, regelen en doen. Maar mijn komende dag was dus al binnen een paar uur voorzien van plannen en goed gezelschap.

De volgende dag zijn we eerst naar het bamboo trein station gegaan. Onderweg stopte de driver nog om wat te vertellen over de magic stick waarmee Battambang was ontstaan (zie foto voor dit verhaal), bij een boom met fruit etende best wel grote vleermuizen en te vertellen over de gewassen die we langs de Mekong konden zien.
De bamboo trein vond ik echt hilarisch. Met zn vieren zaten we op een bamboo wagentje, motor erop en 'machinist' erbij. Gaan. 7 km spoor door de rijstlandschappen. Enkel spoor, dus bij tegenliggers moest een van de wagentjes eraf, eerst het bamboo blad waarop we zaten, dan de twee onderstel wielen. Daarna alles weer op het spoor, motor met n touwtje aan draaien en daar gaan we weer (hoop dat het filmpje hiervan wil uploaden).

Daarna zijn we naar een tempel op een heuvel gegaan. Gevolgd door een bezoek aan de killing cave. Dit is een grot die door de Khmer Rouge (1975-1979) werd gebruikt om mensen in te gooien nadat ze met een klap op hun hoofd zijn vermoord. Bizar wat er in die periode de Cambodiaanse bevolking allemaal is aangedaan. 
Hierna zijn we naar de laatste stop gegaan, een plekje op de berg waar we de stroom van miljoenen vleermuizen die bij schemer de grot uit komen, konden aanschouwen. Eerst weer een mooie zonsondergang en toen een onophoudelijke stroom van vleermuizen die de avond in vloog (ook hier hoop ik een filmpje van de uploaden).

Die avond samen gegeten en daarna zijn zij naar hun nachtbus gegaan. Ik heb mn kaartje voor de bus naar Phnom Penh de volgende ochtend geregeld om weer verder te gaan.

In de middag kwam ik aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodia. Die dag niet veel gedaan, bij het zwembad wat ingelezen voor mijn bezoek aan de killing flieds en het genocide museum de volgende dag. Die avond bij het zwembad met n groep dronken Britten, Australiërs en een Fransman nog wat gegeten en gedronken.  

De volgende ochtend was ik vroeg wakker, dat ben ik hier eigenlijk altijd.. Maar er was verder rond 9u nog niet heel veel leven in het hostel. Ook de groep van de avond ervoor sliep nog, dus ik besloot alleen naar de killing fields te gaan. De killing fields is een plek, waar de Khmer Rouge veel mensen uit de S21 gevangenis naar toe bracht om om te leggen en in massa graven te gooien.  Met een audiotour in het Nederlands wordt alles uitgelegd en zijn er verhalen van bewakers te horen. Daarna ben ik naar het genocide museum/S-21 prison gegaan.  Ook hier wordt goed duidelijk wat voor nare periode Cambodia heeft gehad, hoe gestoord Poll Pot is geweest en hoe eng het is dat mensen met zullen rare ideeën het (nog steeds) voor elkaar kunnen krijgen zoveel mensen slechte dingen te laten doen een en kwart van hun eigen bevolking kunnen uitmoorden. Geen leuke dag, maar wel een plicht om te doen als je Cambodia bezoekt.  

Die avond met n meisje van de dorm gaan eten op de night market. Phnom Penh is niet echt een leuke stad, maar nu vind ik de meeste grote steden nooit echt leuk. Ik besloot dat het tijd was voor wat relaxing op het strand. Eigenlijk wou ik nog een trekking een National Park doen, maar dit bleek allemaal heel erg duur, dus ik zou direct naar Sihanoukville aan de kust gaan. Ik had een vroege pickup van 6u30, omdat ik mn besluit wat te doen iets te lang had uitgesteld was het kantoor voor de betere tijden al dicht.. dus had ik de bus van 7u al.

In Sihanoukville ben ik die middag naar het strand gegaan, de avond heerlijk gegeten in een vega-organic restaurant op een rooftop. Een nachtje goed geslapen in een prive kamer die ik via airbnb had geboekt.De volgende dag weer naar het strand, een ander strand. Eerst ben ik het hele stand afgelopen. In het begin zijn alle barren en clubs die overdag strand bedjes hebben en snachts feestjes, naarna komen er een soort van picknick plekken waar je lokale families  ziet zitten eten, spelen en slapen (het was zaterdag). Dan komen de tentjes die activities verkopen zoals jetski's. Dan kom je bij n strand waar verder eigenlijk niets is, perfect voor mij, mn handoek en boek. 

Die avond heb ik nog een keer gemeet met de jongens uit Utrecht. De clubs op het strand bezocht en veel te kort geslapen. Om 9u heb ik de boot naar Koh Rong genomen. Hier ingechecked, een chille plek op de veranda op gezocht en de hele ochtend een beetje lezend en slapend doorgebracht.

De volgende dag na het ontbijt naar het begin van het pad naar Long Beach gegaan.  Al snel liep ik samen met 3 Britse meiden. Een van hen vond het ook wel leuk, zo'n hike en klimmen van ander half uur, de andere waren meer aan het klagen.  
Grappig om nu te merken dat bijna iedereen een soort van spel heeft om te mogen klagen hier. Volgens mij beseft iedereen wel hoe gelukkig we moeten zijn dat we hier kunnen reizen. Maar soms is het lastig dit even in te zien als je meer dan 24 uur moet reizen of zwetend een tocht moet doen. Zo ontstaan er games als op reis dagen is alles stom: ‘De stoel zit niet lekker/het is te warm of koud/lang wachten/etc’; Of de ‘at least’ game: De tocht is zwaar en ik zweet me kapot maar at least: there is no thunder storm/there are no tiger chasing us/etc. Gewoon accepteren en het eind doel halen van de reis/tocht/dag!

Na de hike kwamen we aan bij Long Beach, nogal een tegenvaller er werd net met bulldozers een nieuwe pier gebouwd! Maar verder op was het een hagelwit strand en azuur blauwe zee, echt een paradijsje! 

Nog n uurtje over het strand gelopen en toen kwamen we aan bij nog n paradijsje. Coconut boulevard genaamd. Heerlijke stoelen, hangmatten, schommel, lekker eten, koud drinken, volleyball net, een puppy en een schattig dreumesje... Je snap dat we hier de hele dag zijn gebleven. Na een mooie zonsondergang zijn we met de taxiboot terug gegaan, onderweg hebben we de lichtgevende plankton gezien. De avond afgesloten met drankjes bij n bar met live muziek. 

Volgende dag was ik van plan om een boottrip te doen, maar stiekem had ik op Long Beach bijna alles wat ze boden al gedaan.. Dus besloot ik toch maar die middag al terug te gaan naar Sihanoukville. Daar nog even op het strand geweest en mijn busticket naar Kampot geregeld.

In Kampot ben ik naar een hostel gegaan buiten de stad, aan de rivier waar heel veel backpackers komen en waar ook twee meiden waarmee ik Battambang een dag had doorgebracht. Na een dagje heerlijk vertoeven bij de rivier ben ik s avonds met hen, met 3 op 1 scooter, naar het centrum gegaan. Alles zag eruit alsof er een groot festival zou zijn, maar niet die avond in ieder geval. Alle podia bleven leeg, dus zijn we maar ergens anders in de stad gaan eten. Tegen tienen waren we weer terug bij het hostel, waar iedereen al goed dronken was van alle drankspellen. Op zelfde hoogte als de rest zouden we toch niet meer komen, dus hielden we het maar bij n paar biertjes. 

Volgende ochtend bij het ontbijt, hoorde ik 3 andere meiden die met de scooter naar Bokor National park zouden gaan, dat was ook mijn plan dus ben maar aangehaakt.

In Kampot 4 scooters gehuurd en zijn we naar boven gereden naar de top van de Bokor Hill. Daar stond vroeger een casino wat nu een ruïne is en tegenwoordig staat er ook weer een heel lelijk nieuw casino met resort. Ik vond het een beetje tegen vallen, gelukkig was het scooteren wel heel leuk.
In Cambodia is het zo dat alle snelheidsmeters onklaar zijn gemaakt, je hebt dus nooit een idee hoe hard je gaat.. zeker terug naar Kampot haalden we veel mensen in, de blikken van sommige andere scooterrijders als er 4 meiden voorbij zoefden was erg grappig. Twee meiden rijden thuis ook scooter, en dachten dat we zeker harder dan 80 zijn gegaan op stukken met goede weg! Dit had ik echt nooit gedaan als de snelheidsmeter had gewerkt! Maar ondanks dat een van de scooters er onderweg nog even mee stopte en vervangen moest worden zijn we alle vier heel terug bij het hostel gekomen. 

De volgende dag ben ik met backpack op de scooter naar Kampot gereden, zelf denk ik dat dit er hilarisch uit moet hebben gezien: ik met mn volle backpack op mn rug, een roze helmpie op mn kop en een knal oranje scooter! Daar mn scooter ingeleverd, ontbijtje bij het Epic arts café genomen. In dit cafe kunnen doven werken en ze steunen allerlei project. Daarna met de bus naar de grens met Vietnam! 

Ik koos ervoor om eerst in Ha Tien te overnachten. Het was wel weer even anders geen hostels hier en niet veel andere toeristen gezien. De meeste gaan gelijk door naar het eiland Phu Quc of naar Ho Chi Minh. In de middag heb ik wat rond gelopen in de stad, niet veel te doen. Ik vond n chill plekje in de schaduw en heb daar een tijd gezeten met mn boek en een iced tea. Dat is dus gewoon een pot thee met ipv een kopje een glas met ijs erbij. Vanuit daar kon ik zien hoe de markt werd opgebouwd. Bijna iedereen zegt hier ‘Hello!’, veel kinderen vragen ook nog ‘What's your name?’. Maar verder komen ze nog niet als ik iets terugvraag. 

Na een douche ben in weer de stad in gelopen om wat te eten. De mevrouw kon geen Engels dus ik werd aan de hand overal mee naar toe genomen om aan te wijzen wat ik wilde. Net voor de regenbui was ik gelukkig terug in mn hotel. 

De volgende morgen werd ik naar het busstation gebracht, daar bleek de bus niet om 10 maar om 12u naar Can Tho te gaan. Op het laatste moment moest ik toch de bus in, via Chau Doc naar Can Tho, onwijs om! De minivan met 15 plekken maar met 20 personen en 2 kindjes werd na 5 min door de politie aan gehouden! Geen idee wat er was of is gedaan, na een kwartier konden we weer gaan. Onderweg moesten er n paar mensen uit, maar stil staan deed de minivan niet. In Chau Doc moesten de meeste eruit, ik bleef nog even zitten en moest toen opeens van bus wisselen. Na een 10 min break en zegening van de bus konden we naar Can Tho vertrekken.

In Can Tho ben ik met een moto-taxi (een mannetje op een scooter waar je achterop bij gaat) naar het Hostel gegaan. Op internet had ik al goede recencies gelezen over de eigenaar. En deze kloppen echt helemaal! Ha de 26 jarige eigenaar is echt heel vriendelijk en behulpzaam. Eigenlijk wou hij ontbijt serveren aan zijn gasten, maar dat is lastig met inkopen omdat hij niet weet of mensen Westers of Aziatisch willen ontbijten). Daarom biedt hij elke avond om 6.30 pm aan om met hem mee te gaan eten. Dus samen met andere gasten eten we de lekkerste dingen op de night market, vis met tamarindsaus en DIY verse springrolls en hotpot, gevolgd door een smoothie. Heel gezellig met Ha en de andere gasten.

De eerste ochtend in Can Tho ben ik om 5 uur naar de floting market gegaan. Hier verkoopt de lokale bevolking al hun fruit en groente vanaf de boot. Aan een stok op de boot zie je wat ze verkopen. Ook zijn er wat bootjes die een noodle ontbijtje verkopen. Zo at ik ook met de andere drie meiden uit het hostel om half zeven smorgens een noodle ontbijtje op de boot! Daarna zijn we naar een paperrice farm gegaan. Hier maken ze de reistpapieren waar later de rijstnoodle uit gesneden worden.

Die middag heb ik heerlijk rondgelopen door Can Tho, omdat het wel weer even geleden was dat ik mijn dag met 5 uur door een stad slenteren had gevuld voelde ik mijn voeten wel die avond!

Vandaag is dan mijn laatste dag van fase één van mijn trip. Morgen ga in naar Ho Chi Minh City!

Ik ben heel benieuwd hoe het allemaal gaat zijn tijdens mijn AIESEC project. Afgelopen maand heb ik bij vlagen een stoort vloed van info en vragen gekregen van de commissies die alles organiseren. Dit vond ik soms wel lastig omdat ik er op dat moment totaal niet mee bezig was en er eigenlijk ook nog geen zin had misschien. Maar nu het zo ver is heb ik er wel zin in, ik ben benieuwd hoe de andere 5 vrijwilligers zijn, wat er precies van ons verwacht wordt en hoe het zal zijn in mijn hostfamily. 

Lik! Aya